برنابئو بر سر اسکناسهای پرز خراب شد
به نام خدا
برنابئو بر سر پیرمردهای فلورنتینو پرز خراب شد تا بارسا تنها به ۴ 
امتیازی رئال برسه و باخت این تیم مقابل دپورتیوو باعث خواهد شد که ما به این تیم برسیم و اگر والنسیا نیز مقابل تیم ایالت باسکی بیلبائو شکست رو پذیرا بشه شانسهای بارسا برای قهرمانی صد چندان میشه امری که حق مسلم بارسا در این فصله هر سه تیمی که در نوکمپ در دور رفت بارسا رو شکست دادند در بازی برگشت شکست خوردند تا بارسا نشون بده با چه تیمی طرف هستند در واقع قطار مرگ بارسا در دور برگشت همه رو له کرده و شاید اگر مشکلات حاشیه ای ابتدای فصل نبود الان بارسا صدر نشین دست نیافتنی لالیگا بود.
این دیدار مسلما تقابل ۲ خرید پر سروصدای این فصل بارسا و رئال بود در واقع شاید بزرگترین شانسی رو که بارسا آورد جاه طلب بودن و بی فکر بودن فلورنتینو پرز بود که در ابتدای فصل ۲۶ میلیون برای تزریق حاشیه به تیمه پا به سن گذاشته اش بکهام اخراج شده از منچستر رو به مادرید کشوند تا بارسا برای خرید بهترین بازیکن دنیا منچستر نگون بخت رو از پیش رو برداره و همچنین خوآن لاپورتا خوش فکر و کاردان فرانک ریکارد سردوگرم چشیده رو جانشنین رادومیر آنتیچ کرد.
Real
رئال مادرید : کاسیاس - سالگادو - کارلوس - رائول براوو - بکهام - کامبیاسو - زیدان - فیگو - سولاری - رائول - هلگوئرا
بارسلونا : ویکتوروالدس - پویول - برونکهورست - داویدز - اوله گوئر - رایزیگر - ژاوی - اوورمارس -
رونالدینهو - ساویولا - کوکو
گلها :
رئال مادرید : سانتیاگو هرنان سولاری (۱)
بارسلونا : پاتریک کلایورت (۱) - ژاوی هرناندز (۱)
فتح ال کلاسیکو وفرستادن کفن پوشان مادریدی به گورستان تاریخ
۹۳ برد ۵۱ تساوی ۸۵ باخت
امشب بهترین شب من و هواداران بارسا در این ۵ سال اخیر بود. بارسلونا تونست در سانتیاگو برنابئو ورزشگاهی که رئال تا حالا تنها یک بار اون هم به اوساسونا باخته بود یک پیروزی رویایی رو کسب کنه.
در ترکیب بارسا حضور پویول بعد از سپری کردن دوران مصدومیت و نیز مارک اورمارس که به جای لوئیس گارسیا ملی پوش جوان کاتالانها نامش به چشم می خورد ٬ مهم ترین تغییرات بود. ۳۵ دقیقه نخست شاهد بازی متعادلی بودیم. البته آبی اناری پوشان وضعیت بهتری در تصاحب توپ و کنترل بازی داشتند اما هیچ یک از دو تیم قادر به خلق موقعیت حساسی نبودند. اما ۱۰ دقیقه پایانی با حملات شدید رئال همراه شد. مادریدی ها که رویای صدرنشینی را در سر می پروراندند صاحب ۵ موقعیت ۱۰۰٪ گل شدند. اولیش توپی که روی دفع ناقص والدس به رائول رسید ولی خود والدس با واکنشی عالی نگذاشت توپ گل شود و سپس سوپر پویول بهترین مدافع دنیا توپ رو از روی خط دروازه بیرون کشید بعد از این صحنه حرکات شرم اور فیگو و فحاشی او به کمک داور حداقل سزاوار یک کارت قرمز بود که فیگو با خوش شانسی و الطاف قاضی تنها یک کارت زرد گرفت در این نیمه داور دوبار هم از تکلهای از پشت و خطرناک بکهام . سالگادو به راحتی گذشت.
سپس روی کرنر ارسالی توپ فیگو با اختلاف نا چیزی به بیرون رفت. اما مهمترین موقعیت روی ضربه کرنر بکهام به وجود اومد که والدس توپ رو مشت کرد اما به رائول برخورد کرد و نزدیک بود به همین راحتی یک گل مفت بخوریم که تیرک مانع از آن شد. اما هنوز هم خطر رفع نشده بود و ضربه فیگو با واکنش استثنایی والدس که اگر اغراق نباشد آماده ترین دروازه بان اسپانیاست از روی خط برگردانده شد. تصاویر تلویزیونی تصمیم درست کمک داور را تایید کرد. چون توپ باید کاملا از روی خط رد شه تا گل مورد قبول قرار بگیره ولی اصلا این طور نبود. دوست داشتم زودتر از زیر فشار خارج شیم و با سوت پایان نیمه اول همین طور هم شد. این درست همان چیزی بود که ریکارد به ان فکر میکرد.
میگن نیمه دوم نیمه مربیان هستش و ریکارد نشون داد که چقدر جلوتر از همپای رئالی خود هست او گذاشت تا تیم پیر رئال تمام انرژی خود رو صرف کند تا بارسا از اواسط نیمه دوم هر چه بخواهد بر سر رئال بیاورد.
نیمه دوم برخلاف آنچه انتظار می رفت مانند دقایق پایانی نیمه اول همراه شد. والدس موقعیت تک به تک رو از زیدان که گفته میشه بهترین بازیکن جهانه! گرفت. اما زیباترین صحنه واکنش عالی این دروازه بان فوق روی شوت قدرتمند فیگو بود که توپ را راهی کرنر کرد. همکاری فیگو وبکهام ٬ سانتر بکهام برخورد توپ به کارلوس و یک فرصت عالی برای سولاری. گل! در این لحظه روبرتو کارلوس بیش از هر بازیکنی خوشحالی میکرد اما شاید او نیز همانند ۷۵ هزار تماشاگر میزبان و خصوصا کوئیرش نمی دانست که ریکارد چه دامی برای انها پهن کرده است.
رئال بالاخره مزد زحماتش رو گرفت. یک لحظه تمام بدنم لرزید. آخه میدونین چیه بارسلونا حتی یک فرصت گل هم نتونسته بود به وجود بیاره درحالی که رئال نهمین حمله خطرناکشو به گل تبدیل کرد! خیلی فکرها تو ذهنم میگذشت. خوشحالی کارلوس و رئالیا داشت دیوونم می کرد. حتی تعویض کلایورت دوست داشتنی و انریکه متعصب هم نتونست منو از بهت و حیرت بیرون بیاره.
و حالا نوبت اجرای نقشه دوم و نهایی مغز متفکر ریکارد بود تا بارسا به تیم پیر و از نفس افتاده رئال که بدون فکر تمام نیروی خود را خرج کرده بودند فشار وارد کند موضوعی که کوئیرش هیچ وقت متوجه نشد تا بلایی را که بیلبائو برسر انها اورد را این بار بارسا بر سر انها بیاورد.
کلایورت و لوئیزانریکه تازه نفس به بازی امدند تا سناریوی غمناک رئال کامل شود بازیکنان رئال سرمست از گل زده بودند که یک پاس استثنایی در پشت سر مدافعان رئال به ون برونکهورست رسید و او نیز به قلب دفاع میزبان زد و در حالی که خود نیز میتوانست دروازه کاسیاس را بازکند با ارسال یک سانتر زیبا کلایورت را با دروازه خالی رئال تک به تک کرد و ضربه سر او باعث میشود که مانند دیدار رفت دروازه رئال را بازکند.
گل! گل! گل! چه کسی هم گل میزنه! پاتریک بعد از چندماه که به دلیل مصدومیت و شرایط تیم نمی تونست گل بزنه با اولین ضربش یک دقیقه پس از ورود به زمین گلزنی می کنه!
داشتم از خوشحالی سکته میکردم. داداشم گفت بابا آروم تر! این کارا چیه میکنی؟ آخه دو تا داداشام رئالین و جفتشون هم پای تلویزیون رو اعصاب من راه میرفتن!
عصبانیت فیگو بیش از پیش میشود و او دقایقی پس از گل بارسا به خاطر اقدام به تکل خطرناک بر روی پاهای پویول از زمین اخراج شد حرفه ای بودن پویول و همچنین ناشی گری فیگو عصبانی نیز در این اخراج بسیار موثر بود.
و حالا بارسا بود و تیم از هم پاشیده و از نفس افتاده فلورنتینو پرز حرکت تکنیکی رونالدینهو و عبور از سه مدافع رئال و سانتر زیبای او برای کلایورت موقعیت استثنایی را برای او به وجود اورد که کلایورت نتوانست دروازه خالی میزبان را بازکند.
واقعا رئالیا حق دارن به کوئیروز بد و بیراه بگن. زیدان که خطرناک ترین بازیکن رئال بود رو کشید بیرون و گوتی رو که تو هر بازی چند تا سوتی میده رو آورد تو. اونجا بود که فهمیدم حال رئال دیگه بدتر هم میشه. همین طور هم شد. کاتالانها که حالا به بازی خوب خودشون جلوی بیش از ۸۰۰۰۰ مادریدی افتخار میکردن رو دروازه حریف خیمه زدن. حالا موقع انتقام بود. انتقام ازهمه چی. برد بازی رفت٬ خرید فیگوی خائن٬ کشوندن بکهام به مادرید٬ ناداوریهای فصل اخیر و ... . در حالی که بکهام تو زمین گم بود رونالدینهو این طرف غوغا میکرد. بخاطر همین بود که میگفتم خوب شد رونالدینهوی تکنیکی ٬ سوپر استار ٬ جوان ٬ آینده دار و .. رو خریدیم. البته ضربه آزادشو خوب نزد
کار میزبان تمام شده بود و انها به دفعات در برابر تکنیک ناب رونی مغلوب می شدند و کاری جز خطا نمی توانستند انجام دهند پاس استثنایی رونالدی کوچک از فراز سر مدافعان رئال توپ را به ژاوی رساند و او نیز توپ را از فراز دستان کاسیاس به تور دروازه رساند تا ریکارد به انچه می خواهد برسد.
پاسی که برای ژاوی انداخت از فحش مادر برای رئالیا بدتر بود. اصلا ...شون کرد. این همه رئالی جا خوردن. حتی اونا که رو سکو نشسته بودن! ژاوی کسی نیست که اینا رو گل نکنه. به قول فردوسی پور یک سوپر گل از بارسا!!!!
تکل خطرناک و از پشت سولاری بر روی پاهای گران بهای پویول تنها یک کارت قرمز را می طلبید اما بازهم لطف داور شامل حال رئالی ها شد و انها ۹ نفره نشدند و تنها یک کارت زرد برای سولاری.
این کمک داور هم حال ما رو گرفت. پاسی که کلایورت رو در موقعیت تک به تک قرارداد اصلا آفساید نبود. توپ ۱۰۰٪ گل بود ولی به اشتباه آفساید اعلام شد!
رونی می توانست پیش بینی ما در مورد نتیجه ۳-۱ به سود بارسای ما را تحقق بخشد اما ضربه بی دقت او در شرایط تک به تک راهی به دروازه نیافت
حتی موتا که تازه به بازی اومده میتونست گل سوم رو طراحی کنه ولی خودخواهانه زد تا
بازی با همان نتیجه ۲-۱ به سود بارسا به پایان برسد به این ترتیب بارسا علاوه بر گرفتن انتقام دیدار رفت به اینده امیدوار باشد . بارسا باید این پیروزی شیرین را مدیون تیز هوشی و بازی خوانی و همچنین شناخت کامل ریکارد از رئال باشد در این پیروزی تفکرات فرانک ریکارد جوان که برای تک تک دقایق برنامه داشت بارسا را به ۹۳ پیروزی مقابل رئال رساند
... و سوت پایان!
تمام شد.
تیم کهکشانی !!!!!! باخت. اون هم به بارسای قدرتمند و با شکوه. حالا آمار بازیامون با رئال شد: ۹۳ برد ۵۱ تساوی ۸۵ باخت
این همه خرج این همه خرید این همه کمک داور هیچ کدوم نتونست جلوی انگیزه کاتالانها رو بگیره. اومدیم که ببریم و بردیم. هر کاری خواستیم تو خونه رئال کردیم. اختلاف ۱۸ امتیازی رو به ۴ رسوندیم و میشه گفت بعد از زاراگوزا و موناکو این ما بودیم که جام سوم رو هم از رئال گرفتیم.
در وصف کارلوس پویول :
بدون شک او بهترین مدافع میانی حال حاضر دنیاست با هوش فداکار و کاملا حرفه ای در لحظه ضربه فیگو همگی دستها را به علامت تسلیم بالا بردیم اما سوپر پویول الکلاسیکو رو منفجر کرد و توپ را با صورت از روی خط دروازه بیرون کشید واقعا غیرت او مثال زدنی است همان چیزی که در نزد بازیکنان رئال دیده نمی شود در مورد والدس هم همه دیدند که او تا چه اندازه بزرگ است این دروازه بان جوان سالها اطمینان را در قفس توری بارسا تضمین خواهد کرد
رونالدینهو سروره زیدانه
مصطفی : ما قبل از بازی یه شرط بندی با آرش کردیم و قرار شد اگه رئال ببره من یه عکس از فیگو بزارم یه هفته تو وبلاگمون بمونه اما اگه بارسا ببره اون یه عکس درست از لوئیز انریکه که من هم تاییدش کنم بزاره تو وبلاگس حالا باید دید این اقا آرش ما چقدر خوش قوله آرش جان الوعده وفا
زنده باد بارسلونا!
علی و مصطفی
------------------------------------------------
بچه ها من می پرستمتون!
و اما بارسا ... عشق من!
دست صدا و سیما درد نکنه که حالی اساسی به من داد!
از شدت خوشحالی دارم بال در میارم. فقط میخوام به بچه های بارسا بگم تنها احساسی که دیشب بعد بازی داشتم این بود : بچه ها من می پرستمتون!
والدس، جیگرترین بازیکن دنیا!
همونطور که قابل پیشبینی بود، بارسا خیلی زود تونست فشار ناشی از جمعیت رو تحمل کنه و از دقیقه ۱۰ به بعد انگار نه انگار که مهمانه اونم جلوی ۸۰۰۰۰ تا رئالی!
اما بارسا با بازی معروف ریکاردی با آرامش خاص خودش بازی رو در دست گرفت. حرکات اوورمارس از سمت راست امون رئالی ها رو بریده بود. اگه بارسا یه کمی شانس داشت می تونست تو دقایق ۲۰ تا ۴۰ به گل برسه.
گل سر سبد بازی این دقایق بارسا شوت ناگهانی رونی بود که کاسیاس مرد تا دفعش کنه. حیف که وسط دروازه بود و گرنه این شاهکار سوتی گل رو خورده بود.
اما ۵ دقیقه آخر بازی واقعا نفسمون حبس شده بود. رئال به لطف داور مرتبا صاحب ضربات ایستگاهی میشد، یعنی تنها بخش فوتبال که اینا بلدن!
من فکر نمی کردم والذس تو این مدت اینطوری جیگر شده باشه! اصلا تصور نداشتم یه بازیکن به این جوونی جلو رئال انقدر خونسرد و مطمئن بازی کنه.
توی این دقایق که پسر خوشگله بارسا غوغا می کرد، من اگه تو برنابئو بودم میومدم وسط زمین و یه ماچش می کردم. واقعا نشون داد که دروازه اسپانیا در سالهای بعد در تملکش خواهد بود و این تیم از شر سوتی هایی مثل اون کاسیاس خلاص خواهد شد که هنوز هم توپ رو قل میدی دو ضرب می گیره!
توی نیمه دوم هم ۵ دقیقه اولش همون طور بود. والدس اوج هنرنماییشو رو تک به تک زیدان (که منو یاد دو سال پیش تو نیوکمپ انداخت) نشون داد و خدا رو شکر با هوش بالاش اشتباهی رو که بونانو ۲ سال پیش مرتکب شد رو تکرار نکرد و به زوزه (ببخشید زیزو ) نشون داد که هیچی نیست! بعد هم که ضربه فیگو رو که از پاش در رفت عالی گرفت. فقط حیف که فردوسی پور سریع چشش زد و اون توپ برگشتش رفت تو دروازه.
یه گل باد آورده!
اما من هم بعد اون گل یه مقدار راحت شدم. حس می کنم بچه های تیمم راجت شدن. اون استرسشون کم شد و راحت تر بازی کردن.
سوپر پویول عبور ناپذیر!
و اما می رسیم به سوپر پویول سلطان مدافعان فوتبال دنیا!
این بازیکن انقدر با غیرت بازی می کنه که من دهنم باز موند. آخه کی جرات می کنه جلو شوت کارلوس رو از فاصله چند متری با صورت بگیره؟
می خوام بگم این یعنی عشق! عشق بارسا!
همون حلقه مفقوده رئال! آقا یکی به این پرز یاد بده فوتبال پول نیست احمق جان!
من یاد ۲ سال پیش افتادم بازی برگشت جلوی پاناتینایکوس. یادمه اون بازی هم مهاجم حریف دروازبان رو دریبل کرد و موند با پویول و دروازه تنها! این سوپر پویول ما هم دستارو از پشت گرفت به هم (بازیکن حرفه ای اینه!) و وقتی یارو شوت زد عین یه دروازبان شیرجه رفت و با سینه توپ رو انداخت تو کرنر. اون هم از حرکات بی نظیر مدافع طلایی ما بود!
دوئل رونی و زیدان : تو دهنی به فیفا
وقتی فیفا قراره تیم یا بازیکنی رو انتخاب کنه، برای هیچکس عجیب نیست اگه مثل همیشه این اتفاق حول و حوش رئال و کفن پوشاش بیفته. اینبار هم طبق معمول فیفا که فکر کنم ملاک انتخاب اعضاش هواداری رئال و شخص زیدانه نظر خودشو داد، گرچه کسی نسیت بیاد بگه آخه نظر شما رو کسی به فلانشم حساب نمی کنه!
اما برای تو دهنی زدن به فیفا کجا بهتر از زمین فوتبال؟
دیروز رونی این کارو کرد. و به اون زیزی گولو نشون داد که در برابر تکنیک ناب رونی ما مثل یه بچه تیله باز می مونه.
دیروز یک بار دیگه از پرز به خاطر خرید بکهام تشکر کردم. حتی نمی تونم تصورشو بکنم که بکهام دلقک فاسد! تو بارسا بود و رونی تو رئال. گرچه رونی عشق بارسا رو داشت. چیزی که توی بازیش معلومه!
و اما پاس گل دوم!
انصافا خیلی دلم به حال کوروش سوخت! ( همون کوئیرش!) من به شخصه اگه جای بازیکن های رئال بودم همون موقع بازی رو ترک می کردم، اینطوری سنگین تر بودن! آخه چقدر خفت؟ چقدر خاری؟ رونی دیگه چی کار می تونست باهاتون بکنه که نکرد؟
اما پاس گل دوم رو که انداخت من صدای خوردن سیلی رو تو گوش ۸۰۰۰۰ تا صایع رئالی شنیدم!
اما در مجموع همه بچه های بارسا خوب بودن. به خصوص داویدز که بازیشو تو بارسا ندیده بودم خیلی با داویدز یووه فرق داشت. ژاوی هم خیلی عالی بود. کوکو هم با این سنش خیلی پر تحرک و متعصب بازی کرد. من از ۱۰ به بچه های خودمون این نمره ها رو میدم:
رونالدینیو ۱۰
پویول ۱۰ (موتا ۴)
والدس ۹ (فقط یه اشتباه داشت اونم روی کرنری که فیگو زد بیرون!)
اوورمارس ۷ (انریکه - لوئیس جان برای روحیه اومد و کارشو کرد!)
داویدز ۷
ژاوی ۷
ون برونکهورست ۷
کوکو ۶
رایزیگر ۵
اوله گوئر ۵
ساویولا ۳ (خاویر جون بد جوری تحت فشار بود. حق داشت نتونه بازی کنه!) (کلایورت ۴)
با این حال ای کاش کلایورت اون ۲ تا دروازه خالی رو زده بود، کاش رایزیگر اونجا پاس رو به جلو رو داده بود، کاش رونی اون تک به تک رو گل می کرد و کاش موتا اون موقعیت رو از دست نمی داد تا الان به حقمون که ۷-۸ تا گل بود می رسیدیم.
خیلی خوشحالم و می دونم همه مثل من خوشحالین. این از بهترین شبهای عمرم بود. فقط ببینین بارسا سال دیگه چی کار می کنه
به امید موفقیت هر روز ریکارد عزیز و شاگردای بی نظیرش
امضا: خاویر پدرو ساویولا
بچه ها خواهشا می خواین چیزی بنویسین در مورد بازی عنوان جدید نزنین! به همین نامه اضافه کنین!