تاریخ چقدر زود تغییر می کند!

پیروزی شکوهمند بارسا مقابل رئال مادرید آنقدر بزرگ هست که تا مدت ها مایه غرور کاتالانها و البته همه کسانی که طی این چند سال اخیر بزرگترین ضربه ها را از سیاست های غلط فلورنتینو پرز و سایر مسولان تیم پادشاهی رئال دیده اند ٬ باشد. واقعا میشه گفت رئالیا تو بد مخمصه ای گیر افتادن. وضعیتی که بارسلونا رو فصل قبل به یک تیم بی هدف و از هم پاچیده تبدیل کرد حالا گریبان پایتخت نشینان رو گرفته. هیچ وقت یادم نمی ره زمانی رو که لوئیس انریکه می گفت پیروزی برابر اسپانیول میتونه خیلی ارزشمند باشه و باید تمام تلاشمون رو بکنیم که سه امتیاز این بازی رو بگیریم تا شاید بتونیم از بحران خارج شیم. شاید یکسال پیش بود که بزرگترین بحرانی که تیم میتونه بهش دچار شه برای بارسا اتفاق افتاد. مربی (ون گال) از کار برکنار شد. شش نفر از اعضای هیات مدیره استعفا دادن. حتی رئیس باشگاه (خوان گاسپارت) هم ترجیح داد از سمت خود کناره گیری کنه. تیم در رتبه ۱۲ قرار داشت و تنها ۶ امتیاز تا سقوط به دسته پایین تر اختلاف وجود داشت. اوج این وضع اسفبار این بود که یکی از بازیکنان اتلتیکو در مصاحبه اش گفته بود : « ما چند سال پیش دقیقا چنین وضعیتی داشتیم و سقوط کردیم. اگر بازیکنان بارسلونا نتوانند از بحران به وجود آمده خارج شوند آنها هم به سرنوشتی مشابه ما دچار می شوند »!!!
ولی همه چیز عوض شد. رئیس باشگاه ٬ سرمربی و کادر رهبری تیم و حتی بازیکنان. خرید ۸ بازیکن جدید یعنی یک تحول اساسی. حالا ما به بلندترین جایگاه در اسپانیا رسیده ایم. بی شک الان همه به این باور رسیدن که بارسلونا بهترین تیم اسپانیاست. تیمی که درنیم فصل دوم هیچ باختی را کسب نکرده و از ۱۶ بازی اخیر ۱۴ پیروزی و ۲ تساوی که یک آمار غیر قابل هضم است بدست آورده. فراموش نکنیم این همان تیمی بود که سال قبل از سقوطش به دسته ۲ صحبت می شد.

                          

... و اما رئال. خیلی خوشحالم که خدا این توفیقو بهم داد که اوج بحرانی یک تیم رو در تیمی ببینم که حتی ۱٪ هم احتمالشو نمی دادم. حداقل برای این فصل. چون رئال امسال بهترین سوپر استارهایی که در طول تاریخ میتونستن تو یه باشگاه جمع بشن رو داشت. زیدان سمبل فرانسه٬ رونالدو سمبل برزیل٬ بکهام سمبل انگلستان ٬ فیگو سمبل پرتقال و رائول سمبل اسپانیا. تازه نباید از حضور کاسیاس و کارلوس هم غافل شیم. همه قبول دارن که هیچ باشگاهی در طول تاریخ این ستاره ها را یکجا در ترکیب خود ندیده. وقتی بکهام اومد گفتم رئال دیگه دست نیافتنی شد.
حالا چی؟ پرز در آستانه کنار رفتن از سمت ریاست باشگاه قرار داره. می دونیم که انتخابات نزدیکه و هیچ دلیلی برای رای مجدد پرز به نظر نمی رسه(درست مثل گاسپارت). کارلوس کوئیروز آخرین روزها رو در سانتیاگو میگذرونه و همه برای رفتن او روزشماری می کنن(درست مثل ون گال). و از همه مهمتر می بینیم که تماشاگران طرفدار رئال حتی حاضر نیستند نیمه دوم بازی با اوساسونا رو تماشا کنن و عده ی کمی هم که می مانند مربی ٬ رئیس باشگاه و بازیکنان را هو می کنند و صدای کر کننده سوت تماشاگران فضای استادیوم تاریخیشان را پر می کند. اما این کافی نیست. آنها بازیکنان اوساسونا را تشویق می کنند. این بازی برای رئال از یک بازی خارج از خانه هم بدتر است(درست مثل بازی بارسلونا با سویلا). دیگه کسی نیست که پرز رو به خاطر خرید بکهام تشویق کنه. باید به فرگوسن آفرین گرفت که زودتر خودشو از شر جو شدید تبلیغاتی و حواشی بزرگ پیرامون منچستر خلاص کرد و همه اونا رو به مادرید فرستاد.
دیدید تاریخ چگونه تغییر می کنه؟ به نظر من امسال شگفت انگیز ترین سال فوتبال اروپا بود. سقوط قدرت هایی مانند رئال ٬ منچستر ٬ بایرن ٬ یوونتوس ٬ اینتر .... و اوج گیری تیم های درجه دو یا سه مانند وردربرمن ٬ موناکو ٬ دپورتیوو ٬ مارسی ٬ نیوکاسل ٬ پورتو ٬ چلسی ... . و از همه مهمتر قدرت نمایی تیمی که در نیم فصل اول ۱۱ بود و در نیم فصل دوم بدون باخت رئال ٬ والنسیا و دپورتیوو را در خارج از خانه می برد و تنها به قهرمانی می اندیشد.
به دنبال هر سختی آسانی است. این را حالا با تمام وجود حس می کنم.
علی